DZIEŃ 1
Od razu po przybyciu do Pobiedna rozpakowałyśmy walizki i zaczęłyśmy naszą przygodę. Na samym początku wspólnie omówiłyśmy regulaminy oraz stworzyłyśmy swój własny zbiór zasad, obowiązujących podczas kolonii. Następnie w swoich szóstkach wyruszyłyśmy na zwiad, aby poznać naszą najbliższą okolicę. Podczas wycieczki poznałyśmy różne legendy, ciekawostki i historie od mieszkańców!
Wracając z wieczornej toalety, okazało się, że ktoś był w naszej sali kominkowej! Kobieta przedstawiła się jako Biały Kruk. Opowiedziała nam legendę o Trzech Piórach Dzielności; śmiałkowie, którzy podejmą się ich zdobycia, będą mogli spotkać pradawnego wodza wioski, która niegdyś istniała na tej ziemi - Wodza Dzikie Serce. Zdobycie tych piór jednak nie jest łatwe, po długich naradach postanowiłyśmy podjąć się wyzwania.
DZIEŃ 2
Następy dzień rozpoczęłyśmy od realizacji zadań od Białego Kruka. Pierwszym z nich była Próba Samodzielności - zadaniem każdej z nas było uszycie swoich własnych sakw, w których będziemy trzymać specjalne amulety - symbol naszych osiągnięć.
Kolejnym wyzwaniem była Próba Współpracy. Musiałyśmy pokazać, że jesteśmy zgraną jednością. Każda szóstka przygotowała swoje indiańskie tuniki, nazwy, totemy oraz okrzyki. Po wszystkim nastąpiło oficjalne przyjęcie zuchenek do ich plemion.
DZIEŃ 3
Kolejny dzień w naszej indiańskiej wiosce rozpoczęłyśmy od wędrówki do pobliskiego lasu, gdzie miałyśmy okazję opanować sztukę budowy szałasów z darów natury. Każde z plemion wykonało własne schronienie, które może się przydać jeszcze nie raz podczas poobiedniego odpoczynku. Po południu przypomniałyśmy sobie znaki patrolowe, które pomogą nam w lepszym komunikowaniu się między sobą, później wykorzystałyśmy zdobytą wiedzę w praktyce podczas podchodów. Podczas wieczornego spotkania przy ogniu odwiedził nas Wódz Dzikie Serce! Opowiedział nam historię o zjednoczeniu kilku małych plemion w jedno silne, które planowało założyć własną wioskę. Niestety w wyniku kilku przykrych zdarzeń ich cel nie mógł dotąd zostać zrealizowany. Wódz prosi nas o pomoc w budowie wioski i ponownym połączeniu Indian.
DZIEŃ 4
Indiańskie wioski bywają najeżdżane przez blade twarze, którzy są żądni władzy, ponadto ich rdzenni mieszkańcy muszą bronić się przed dziką zwierzyną. Dlatego też postanowiłyśmy się zabezpieczyć na ewentualność, gdyby nasza wioska została zaatakowana. Nauczyłyśmy się rozpoznawać tropy zwierząt, a swoją wiedzę wykorzystałyśmy podczas polowania na zwierzynę! Po intensywnym wysiłku, nawet wielcy Indianie potrzebują czasem odpocząć. Dlatego każde plemię przygotowało swoje własne spa. Każda zuchenka miała okazje skorzystać z różnych usług takich jak masaż, maseczki czy manicure!
Prawdziwi Indianie powinni potrafić odnaleźć się w terenie, dlatego każde z plemion miało okazję na przypomnienie sobie sposobów na wyznaczanie stron świata.
Podczas przerwy poobiedniej miałyśmy przyjemność wziąć udział w warsztatach z pierwszej pomocy przeprowadzonych pod okiem Pana Strażaka z lokalnego OSP.
Co roku w ważniejszych wioskach obchodzone są Obrzędy Tańca Zachodzącego Słońca - najważniejszego święta Indian. Towarzyszą im uczty i tańce oraz przedstawienia teatralne. W ramach podtrzymania tradycji, każde plemię w wiosce ma za zadanie stworzyć własny teatr cieni. Wieczorem spotkałyśmy się przy ogniu aby obejrzeć nasze przedstawienia.
DZIEŃ 6
Dzisiejszy dzień rozpoczęłyśmy od olimpiady sportowej aby rozwinąć nasze zdolności motoryczne. Po intensywnym wysiłku przyszedł czas na odpoczynek. Jednak podczas odpoczynku do naszej wioski został zaadresowany pewien list. Okazało się, że to Wódz Dzikie Serce i chce się z nami spotkać! Czym prędzej wyruszyłyśmy na pobliskie wzgórze gdzie czekał na nas mężczyzna. Podziękował nam za trud włożony w odbudowę wioski a w ramach wdzięczności zaproponował nam wspólną zabawę podczas Obrzędu Tańca przy ogniu.
DZIEŃ 7
Nasza indiańska przygoda właśnie dobiegła końca, czas zapakować swoje walizki i wrócić do domu. Już nie możemy doczekać się kolejnej przygody!
Supcio bawcie się dobrze
OdpowiedzUsuń